முதல் உலகப் போருக்குப் பிறகு , நான் பாரிசில் வசிக்கத் தொடங்கினேன் , ஒருபோது புகைப்படக் கலைஞரிடம் புகைப் படங்களைச் சீர்ப்படுத்துபவனாக , ஒருபோது “ சீனப் பழம்பொருட்கள் ” ( ஃபிரான்சில் தயாரிக்கப்பட்டவை !) வண்ணம் பூசுபவனாக வேலை செய்தேன் . வியட்நாமில் பிரெஞ்சுக் காலனியவாதிகள் புரிந்த குற்றச் செயல்களைக் கண்டிக்கும் பிரசுரங்களை விநியோகித்தேன் . அந்த நேரத்தில் , உள்ளுணர்வால் மட்டுமே நான் அக்டோபர் புரட்சியை ஆதரித்தேன் , அதன் வரலாற்று முக்கியத்துவம் அனைத்தையும் நான் இன்னும் உள்வாங்கிக் கொண்டிருக்கவில்லை . நான் லெனினை நேசித்தேன் , போற்றினேன் , ஏனென்றால் அவர் தனது நாட்டு மக்களை விடுவித்த மாபெரும் நாட்டுப் பற்றாளராக இருந்தார் , அதுவரை நான் அவரது புத்தகங்கள் எதையும் வாசித்திருக்கவில்லை . பிரெஞ்சு சோசலிசக் கட்சியில் நான் சேர்ந்ததற்குக் காரணம் அந்த தருணத்தில் “ சீமாட்டிகளும் கனவான்களும் ” என்று நான் விளித்த அந்தத் தோழர்கள் என்னிடமும் ஒடுக்கப்பட்ட மக்களினங்களின் போராட்டங்களின் பாலும் அனுதாபம் காட்டினர் . ஆனால் அப்போது ஒரு கட
சோசலிசத் தொழிலாளர் இயக்கத்தின் குரல்