ஹோ சி மின் - நான் எவ்வாறு கம்யூனிஸ்டு ஆனேன்

 

முதல் உலகப் போருக்குப் பிறகு, நான் பாரிசில் வசிக்கத் தொடங்கினேன், ஒருபோது புகைப்படக் கலைஞரிடம் புகைப் படங்களைச் சீர்ப்படுத்துபவனாக, ஒருபோது “சீனப் பழம்பொருட்கள்” (ஃபிரான்சில் தயாரிக்கப்பட்டவை!) வண்ணம் பூசுபவனாக வேலை செய்தேன். வியட்நாமில் பிரெஞ்சுக் காலனியவாதிகள் புரிந்த குற்றச் செயல்களைக் கண்டிக்கும் பிரசுரங்களை விநியோகித்தேன்.

அந்த நேரத்தில், உள்ளுணர்வால் மட்டுமே நான் அக்டோபர் புரட்சியை ஆதரித்தேன், அதன் வரலாற்று முக்கியத்துவம் அனைத்தையும் நான் இன்னும் உள்வாங்கிக் கொண்டிருக்கவில்லை. நான் லெனினை நேசித்தேன், போற்றினேன், ஏனென்றால் அவர் தனது நாட்டு மக்களை விடுவித்த மாபெரும் நாட்டுப் பற்றாளராக இருந்தார், அதுவரை நான் அவரது புத்தகங்கள் எதையும் வாசித்திருக்கவில்லை.

பிரெஞ்சு சோசலிசக் கட்சியில் நான் சேர்ந்ததற்குக் காரணம் அந்த தருணத்தில் “சீமாட்டிகளும் கனவான்களும்” என்று நான் விளித்த அந்தத் தோழர்கள் என்னிடமும் ஒடுக்கப்பட்ட மக்களினங்களின் போராட்டங்களின் பாலும் அனுதாபம் காட்டினர். ஆனால் அப்போது ஒரு கட்சி என்பது என்ன, தொழிற்சங்கம் என்பது என்ன, அல்லது சோசலிசம், கம்யூனிசம் என்பது என்ன என்று புரிந்துகொண்டிருக்கவில்லை.

சோசலிசக் கட்சி இரண்டாம் அகிலத்தில் நீடித்திருக்க வேண்டுமா, இரண்டரையாவது சோசலிச அகிலம் தோற்றுவிக்கப்பட வேண்டுமா, அல்லது சோசலிசக் கட்சி லெனினின் மூன்றாவது அகிலத்தில் சேர்ந்துகொள்ள வேண்டுமா என்ற கேள்வி குறித்து சோசலிசக் கட்சியின் கிளைகளில் காரசாரமான விவாதங்கள் நடந்து கொண்டிருந்தன. வாரத்தில் இரண்டு அல்லது மூன்றுமுறை நான் அந்தக் கூட்டங்களில் தவறாமல் கலந்துகொண்டு கவனத்துடன் விவாதத்தைக் கவனித்தேன். முதலில் என்னால் முழுமையாகப் புரிந்துகொள்ள முடியவில்லை. இந்த விவாதங்கள் ஏன் இவ்வளவு காரசாரமாக இருந்தன? இரண்டாவது, அல்லது இரண்டரையாவது அல்லது மூன்றாவது அகிலத்தில் சேர்ந்துதான் புரட்சியை நடத்த முடியுமா? முதலாவது அகிலத்தைப் பொருத்தவரை, அதற்கு என்ன ஆனது?

நான் பெரிதும் தெரிந்துகொள்ள விரும்பியது – இது துல்லியமாக இந்தக் கூட்டங்களில் விவாதிக்கப்படவில்லை – என்னவென்றால், எந்த அகிலம் காலனிய நாடுகளுடன் நிற்கிறது என்பதே.

ஒரு கூட்டத்தில் நான் இந்தக் கேள்வியை எழுப்பினேன். – எனது கருத்துப்படி இது மிகவும் முக்கியமானதாக இருந்தது.  சில தோழர்கள் இதற்குப் பதிலளித்தனர்: அது மூன்றாவது, இரண்டாவது அல்ல. எல் ஹியூமனைட் வெளியிட்ட லெனினின் “தேசிய மற்றும் காலனியப் பிரச்சனைகள் குறித்த ஆய்வுரையை” ஒரு தோழர் என்னிடம் வாசிக்கக் கொடுத்தார்.

இந்த ஆய்வுரையில் புரிந்துகொள்ளக் கடினமான அரசியல் சொல்லாடல்கள் இருந்தன. ஆனால் அதை மீண்டும் மீண்டும் வாசித்ததன் மூலம், இறுதியாக அதன் முதன்மையான பகுதியை என்னால் உள்வாங்கிக் கொள்ள முடிந்தது என்ன ஓர் உணர்ச்சி, என்ன உற்சாகம், என்ன தெளிவான பார்வை, என்ன ஒரு நம்பிக்கையை அது என்னுள் விதைத்தது! எனது கண்களில் நீர் வரக் களிப்படைந்தேன். எனது அறையில் நான் தனியாக அமர்ந்து கொண்டிருந்தாலும், மிகப் பெரிய கூட்டத்திற்கு முன்பு உரையாற்றிக் கொண்டிருந்தது போல உரக்கக் கத்தினேன். “அன்புத் தியாகிகளே! நாட்டு மக்களே! இதுதான் நமக்குத் தேவை! இதுதான் நமது விடுதலைக்கான பாதை!”

அதன் பிறகு, லெனினிடம், மூன்றாவது அகிலத்திடம் முழுமையாக நம்பிக்கை கொண்டேன்.

முன்னதாக, கட்சிக் கிளையின் கூட்டங்களின்போது,  நான் விவாதத்தை மட்டுமே கவனித்தேன்; அனைத்தும்  தர்க்கரீதியாக இருந்தன, யார் சரி, யார் தவறு என்று வேறுபடுத்திக் காண முடியாதவாறு நான் ஒரு தெளிவற்ற நம்பிக்கை கொண்டிருந்தேன். ஆனால் அதிலிருந்து, நானும் விவாதத்தில் குதித்தேன், பேரார்வத்துடன் விவாதித்தேன் இருந்தாலும் எனது சிந்தனைகளைச் சரியான முறையில் வெளிப்படுத்தும் அளவுக்குப் பிரெஞ்சு மொழியில் தேர்ச்சி பெறாமல் இருந்தேன், லெனினையும் மூன்றாவது அகிலத்தையும் தாக்கும் குற்றச்சாட்டுக்களை உத்வேகத்துடன் தகர்த்தெறிந்தேன். எனது ஒரே வாதம்: “நீங்கள் காலனியவாதத்தைக் கண்டிக்க மாட்டீர்கள் என்றால், நீங்கள் காலனிய மக்களின் பக்கம் நிற்கவில்லை என்றால், நீங்கள் என்ன வகையான புரட்சியை நடத்திக் கொண்டிருக்கிறீர்கள்?”

எனது சொந்தக் கட்சிக் கிளைக் கூட்டங்களில் மட்டுமின்றி, எனது “நிலைப்பாட்டை” நிலைநாட்டுவதற்காக கட்சியின் பிற கிளைகளுக்கும் சென்றேன். இப்போது தோழர்கள் மார்சல் காசின், வைலன்ட் கூற்றியர், மன்மூசோ மற்றும் பலர் எனது அறிவை விசாலப்படுத்திக் கொள்ள உதவினார்கள் என்பதைக் கட்டாயம் மீண்டும் கூற வேண்டும்.  இறுதியாக, டூர்ஸ் பேராயத்தில், மூன்றாவது அகிலத்தில் நாங்கள் சேர்ந்து கொள்வதற்கு அவர்களுடன் நானும் வாக்களித்தேன்.

முதலில், நாட்டுப் பற்றுத்தான், கம்யூனிசம் அல்ல, லெனினிடமும் மூன்றாவது அகிலத்திலும் நம்பிக்கை வைப்பதற்கு என்னை இட்டுச் சென்றது. படிப்படியாக, போராட்டத்தினூடாக, நடைமுறைச் செயல்பாடுகளுடன் பங்கேற்று, கூடவே இணையாக மார்க்சிய-லெனினியத்தையும் கற்றுக்கொன்டதன் மூலம், சோசலிசமும் கம்யூனிசமும் மட்டுமே உலகெங்கும் ஒடுக்கப்பட்ட தேசங்களையும் உழைக்கும் மக்களையும் அடிமைத்தனத்திலிருந்து விடுவிக்க முடியும் என்ற உண்மையைக் கண்டடைந்தேன்.

எங்கள் நாட்டிலும் சீனாவிலும் அதிசய “அறிவுப் புத்தகம்” பற்றிய புராணக் கதை இருக்கிறது. மாபெரும் இடர்ப்பாடுகளை எதிர்கொள்ளூம் போது, ஒருவர் அதைத் திறந்து, இடர்ப்பாட்டிலிருந்து வெளிவரும் ஒரு வழியைக் கண்டுபிடிப்பார். லெனினியம் என்பது அதிசய “அறிவுப் புத்தகம்” மட்டுமல்ல, வியட்நாம் புரட்சியாளர்களுக்கும் மக்களுக்கும் ஒரு திசைவழிகாட்டியும் ஆகும். அது இறுதி வெற்றிக்கு, சோசலிசத்துக்கு, கம்யூனிசத்துக்குச் செல்லும் நமது பாதையில் சுடரொளி வீசும் சூரியனுமாகும். 

                                                                                       

                                                                        (தமிழில் : நிழல்வண்ணன்)

_______________________________________

1960 இல், கிழக்கின் பிரச்சனைகள் என்ற தலைப்பில் சோவியத் இதழ் ஒன்றில், வெளியிடப்பட்ட கட்டுரை.  ஹோ-சி-மின் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட படைப்புக்கள், தொகுதி 4 (ஹனோய்: அயல்மொழிகள் வெளியீட்டகம், 1962)